Kim był Święty Charbel? Życie i dzieło libańskiego świętego

Każdy z nich ma swoją unikalną historię życia, pełną wyzwań, poświęcenia i cudów, co czyni ich przykładami do naśladowania w codziennym życiu. Jednym z najbardziej podziwianych i popularnych świętych jest Święty Charbel – mnich, pustelnik i mistyk, który urodził się w Libanie. Jakich cudów dokonywał za życia? Czym przypodobał się Bogu? Zapraszamy do lektury!

Kim był Święty Charbel i jak wyglądało jego życie w młodości?

Święty Charbel Makhlouf urodził się 8 maja 1828 roku w górskiej wiosce Bekaa-Kafra w Libanie. Był piątym dzieckiem w biednej rodzinie chrześcijan obrządku maronickiego. Na chrzcie otrzymał imię Józef. Jego ojciec zmarł, gdy Józef miał zaledwie trzy lata. Matka ponownie wyszła za mąż za drobnego właściciela ziemskiego, który był uczciwym i pobożnym człowiekiem oraz stałym diakonem.
Młody Józef uczęszczał do szkoły, która dosłownie funkcjonowała pod drzewami. W domu pomagał w licznych pracach gospodarskich. Jako młodzieniec odkrył w sobie powołanie do życia zakonnego. Mimo pobożności rodziny, jego bliscy nie zaakceptowali tego wyboru. Pomimo sprzeciwu rodziców, Józef wstąpił do maronickiego klasztoru w Mayfouk, mając 23 lata.
Po dwóch latach został przeniesiony do klasztoru św. Marona w Annaya. Tam w 1853 roku złożył śluby zakonne i przyjął imię Charbel, na cześć antiocheńskiego męczennika z I wieku. Święty Charbel zasłynął swoją pobożnością, ascezą, cudami i umiłowaniem Najświętszego Sakramentu. Jego życie było przykładem głębokiej wiary i oddania Bogu.

Święty Charbel w latach prześladowań chrześcijan przez Turków

Siedem lat po wstąpieniu do klasztoru, w Libanie doszło do rzezi lokalnej ludności dokonanej przez Turków, w wyniku której zginęło wielu chrześcijan. Święty Charbel był świadkiem tych tragicznych wydarzeń i starał się pomagać ludziom uciekającym przed przemocą. Następnie, decyzją przełożonych, trafił do klasztoru w Kfifan, aby studiować filozofię i teologię. W tym czasie spotkał wielu wybitnych przedstawicieli Kościoła Maronickiego. Jego mistrzem był Nimatullah Kassab, zakonnik beatyfikowany i kanonizowany przez Jana Pawła II.
Po studiach ojciec Charbel wrócił do klasztoru św. Marouna w Annaya. Jego celem było nieustanne dążenie do bliskości z Bogiem. Dnie wypełniał modlitwą i praktykami pokutnymi. Już za życia miał dokonać kilku cudów, ratując zagrożone życie bliźnich.
Święty Charbel stronił od wygody. Jego cela była całkowicie pusta, miała tylko 6 metrów kwadratowych. Znajdowały się w niej jedynie lampa i dzbanek. Za łóżko służył Świętemu siennik z dębowych liści pokryty kozią skórą, a i tak często spał on na gołej ziemi. W koszu wiklinowym trzymał Biblię, "Naśladowanie Chrystusa", "Żywot św. Antoniego Pustelnika" oraz inne teksty ojców Kościoła, w tym "Wyznania" św. Augustyna.
W klasztorze Święty Charbel jadał dwa razy dziennie zgodnie z regułą zakonną. Po zostaniu eremitą (w 1875 r), czyli pustelnikiem, jadał tylko raz dziennie, około trzeciej po południu. Jego posiłkiem była zazwyczaj zupa z jarzyn i kasza gotowana na oliwie, nie jadł mięsa. Podejmował liczne umartwienia ku czci Boga, nigdy się na nic nie żalił i zawsze był uprzejmy oraz pogodny.

Śmierć i kanonizacja Św. Charbela

Zakonnik zmarł w wigilię Bożego Narodzenia w 1898 roku. Po śmierci ojca Charbela jego ciało, zgodnie z zakonną tradycją, ubrano jedynie w habit i bez trumny złożono w grobie. Po pogrzebie ludzie zauważyli niezwykłą poświatę nad miejscem pochówku mnicha. Tajemnicze światło, widoczne już pierwszej nocy po pogrzebie, rozciągało się nad grobem i było widoczne w całej dolinie. Światło, przypominające elektryczne, świeciło przez 45 nocy, oświetlając kopułę i mur klasztoru silniej niż światło dzienne.

Zjawisko to wywołało wielkie poruszenie wśród ludzi. Tysiące chrześcijan i muzułmanów przybywało do grobu, aby je zobaczyć. Niektórzy zdołali otworzyć grób i zabrać kawałek ubrania lub kilka włosów z brody eremity. Ze względów bezpieczeństwa patriarcha maronicki nakazał przeniesienie ciała do klasztoru, a światło przestało się pojawiać.

Jego grób stał się miejscem pielgrzymek, a opowieści o cudach związanych z jego wstawiennictwem zaczęły się rozprzestrzeniać wśród wiernych. Święty Charbel został beatyfikowany 5 grudnia 1965 roku, a kanonizowany – 9 października 1977 roku.

Fenomen ciała Świętego Charbela

Władze zakonne podjęły decyzję o ekshumacji ciała ojca Charbela. Okazało się, że mimo złych warunków ciało nie nosiło żadnych śladów rozkładu. Ekshumacja odbyła się w obecności specjalnej komisji lekarskiej, która nie potrafiła wyjaśnić niezwykłych właściwości ciała: elastyczności, ciepła, przyjemnego zapachu oraz faktu, że wydziela ono dziwną ciecz.

Ciało zostało starannie oczyszczone i przeniesione do drewnianej trumny, którą złożono w klasztorze. Jednak nadal wydzielało ono specyficzny płyn, który co kilkanaście dni zaczynał sączyć się z trumny. Podejmowano kolejne zabiegi oczyszczania zwłok i ubierano je w nowe szaty. W końcu ciało przeniesiono do metalowej trumny i w 1927 roku złożono w grobowcu w podziemiach klasztoru. Po kilkunastu latach zauważono, że również z metalowego grobowca wydobywa się ta sama ciecz. Pomimo licznych badań i działań mających na celu wykluczenie naturalnych przyczyn produkowania owej cieczy, nie uzyskano naukowego wyjaśnienia niezwykłego stanu ciała św. Charbela. Olej Świętego Charbela (niezwykła ciecz z jego grobu) używany jest m.in. do namaszczania chorych i umierających wiernych. Przypisuje mu się właściwości uzdrawiające.

Św. Charbel. Cuda, które dokonały się za wstawiennictwem pustelnika

Niesamowite zjawisko wokół ciała ojca Charbela zwiększyło zainteresowanie jego postacią i przyciągnęło wielu pielgrzymów do klasztoru w Annaya. Klasztor ten stał się sanktuarium świętego Charbela. Wierni, i to nie tylko chrześcijanie, przybywają tam, aby prosić Boga o łaski za pośrednictwem świętego pustelnika.

Na miejscu prowadzona jest dokumentacja, która opisuje przeszło sześć tysięcy uzdrowień. Stale dokonują się tam cuda, w tym te ratujące zagrożone życia. Około jedna dziesiąta z odnotowanych uzdrowień dotyczy niechrześcijan, w tym muzułmanów. Kult mistyka ze Wschodu wciąż rośnie, a ludzie z całego świata przybywają do Annaya, aby doświadczyć duchowej mocy św. Charbela.

Cuda przypisywane świętemu obejmują uzdrowienia z ciężkich chorób, odzyskiwanie zdrowia w sytuacjach beznadziejnych oraz inne nadzwyczajne wydarzenia. Dzięki temu św. Charbel zyskał międzynarodową sławę jako potężny orędownik u Boga.

Święty Charbel. Patron Libanu i osób cierpiących

Święty Charbel jest patronem Libanu oraz osób cierpiących fizycznie, duchowo i psychicznie. Jest również orędownikiem pojednania między chrześcijanami i muzułmanami. Wiele osób modli się do niego o wsparcie w trudnych sytuacjach życiowych i o uzdrowienie z chorób, z którymi nie radzi sobie współczesna medycyna.

Święty Charbel. Dewocjonalia w sklepie internetowym SwietyMarek.com

Jeśli chcecie dowiedzieć się więcej na temat życia Świętego Charbela i czynionych przez niego cudów oraz poznać świadectwa ludzi, którzy dostąpili jego łaski, zachęcamy do zakupu książek o tym właśnie pustelniku. Wiele ciekawych pozycji znajdziecie w naszym sklepie internetowym SwietyMarek.com. Oprócz tego zachęcamy do zakupu obrazów i medalików z wizerunkiem Świętego Charbela. Dużym zainteresowaniem wiernych cieszą się także różańce oraz modlitewniki. Posiadanie dewocjonaliów z wizerunkiem Świętego Charbela może inspirować do głębszej modlitwy i przypominać o jego obecności oraz wsparciu. Dewocjonalia mogą być również wartościowym prezentem dla bliskich, zwłaszcza tych, którzy cierpią z powodu ciężkich i przewlekłych chorób